Ficha biográfica- Francisco Martínez de la Rosa

FICHA BIOGRAFICA DE PERXONAXES HISTÓRICOS  NOME DO ACTOR.- Francisco Martínez de la Rosa
CIRCUNSTANCIAS HISTÓRICAS.-
RESEÑA BIOGRAFICA Fontes bibliográficas e recursos web.- wikipedia	IDENTIDADE.- Foi un poeta, dramaturgo e político español.
	COORDENADAS VITAIS.- Nado en Granada o 10 de marzo de 1787 e falecido en Madrid o 7 de febreiro de 1862.
	ORIXE FAMILIAR.- Naceu nunha familia de posición social acomodada
	ESTUDIOS E FORMACIÓN.- Entrou na escola onde se demostrou que era superdotado, polo que entrou na Universidade de Granada con12 anos. Na universidade licenciouse e doutorouse en Dereito civil (1804), e en 1805 comezou como catedrático de Filosofía Moral en Granada, dende moi novo comeza a escribir poesía.
	CURRICULUM PROFESIONAL.- Iniciada a Guerra da Independencia Española xa formaba parte do Partido Liberal e foi deputado nas Cortes de Cádiz e vogal da Comisión da liberdade de imprenta. A restauración absolutista de 1814 fixo que fora detido en Madrid o 1 de maio e logo ser desterrado ao Peñón da Gomera. Ao triunfar Rafael del Riego en 1820 foi liberado durante o Trienio liberal onde se mostrou como un liberal moderado.Deputado nas Cortes pola provincia de Granada entre 1820 e 1822, ingresou na Sociedad del Anillo, sociedade partidaria dunha transacción coa Coroa e de revisar a Constitución Española de 1812 reforzando o poder monárquico. Despois é secretario da Deputación Permanente en Cortes. Secretario de Estado en 1822, dimitiu tras o fracaso dos sucesos involucionistas do sete de xullo e a conseguinte acentuación da revolución. Nomeado Académico da Real Academia de la Lengua Española e Conselleiro de Estado en 1823. Coa invasión dos Cen Mil Fillos de San Luís emigrou a París. A finais do ano 1831 regresa a Madrid acolléndose a amnistia decretada por Fernando VII aos afrancesados, logo marchou a vivir a Granada. Coa rexencia de María Cristina de Borbón, buscou o apoio do Partido Liberal e foi nomeado Presidente do Consello de Ministros, e Ministro de Estado do 1834 até o 1835. Neste cargo naceu o Estatuto Real de 1834. Dende 1839 até 1843 estivo exiliado en París, até que Baldomero Espartero chegou á rexencia. Ministro de Estado de 1844 a 1846 nos gobernos de Narváez. Foi Presidente do Congreso dos Deputados nas tres últimas lexislaturas da Década Moderada. Volveu ser Ministro de Estado entre 1857 e 1858, logo sería elixido Presidente do Consello de Estado.
	IDEOLOXÍA.- Pertencía ao Partido Conservador.
PRODUCCION LITERARIA.-  Lo que puede un empleo (1812) La viuda de Padilla (1814) La revolución actual de España (1813)  Edipo (1829) Morayma (1829) La Conjuración de Venecia (1830) Hernán Pérez del pulgar, el de las hazañas, (1834) Doña Isabel de Solís (1837) Libro de los niños (1839) La moralidad como norma de las acciones humanas